نخستین همایش از سلسله همایشهای مردان حقیقت با عنوان «بزرگداشت مقام روحانی مجاهد شیخ علیاصغر رحمانی» با هدف تجلیل از سی سال خدمات علمی و مذهبی حاج علیاصغر رحمانی با حضور جمعی کثیر از اهالی گراش و همچنین دهها تن از شخصیتهای علمی و ادبی و مذهبی دانشگاهی و حوزوی و نیز مدیران مسوول شهرستان گراش شامگاه پنج شنبه 21/9/92 در حسینیه ولی عصر این شهر برگزار شد .
در این همایش که به اهتمام موسسه فرهنگی هنری هفت برکه ، کانون فرهنگی مذهبی روایت آفتاب و کانونهای فرهنگی مساجد گراش برگزار شده است ، آقایان حجتالاسلام حسینی امام جمعه گراش ، حجتالاسلام سیدعباس معصومی ، حجتالاسلام نیازی مدیر نهاد کانونهای فرهنگی مساجد فارس ، دکتر مهرزاد رحمانیان جراح و متخصص قلب و عروق ، محمد زارع ، علیمحمد صباغی و کرامتاله تقوی به ایراد شعر و سخن پرداختند . در این آیین نگاهی کوتاه به زندگانی و آثار این شخصیت برجسته و همچنین بخشهایی از سخنرانی ایشان در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی به صورت پاورپوینت پخش شد .
شیخ علیاصغر رحمانی فرزند آیتالله حاج ملا علینقی جویمی در سال 1301 خورشیدی دیده به جهان گشود . در هشت سالگی علیرغم وفات پدر بزرگوارش برای ادامه تحصیلات عازم جهرم شد . در آنجا علوم فارسی و عربی اعم از صرف و نحو و فقه را به قدر میسور فرا گرفت ، آنگاه به شیراز رفت و در مدرسه خان دروس حوزوی را نزد اساتید معروف ادامه داد و سطح را به پایان رسانید . رحمانی از قریحه سرشار شاعری بهرهمند بود و لذا از سن 16 سالگی تا 24 سالگی دیوان اشعار خود شامل غزل ، دوبیتی ، رباعی ، قصیده ، مثنوی ، مخمس ، مسمط و مستزاد به روی کاغذ آورد . دیوان اشعار رحمانی با نام «سرود آفتاب» به اهتمام فرزند فاضلش استاد صادق رحمانی در سال 1382 چاپ و منتشر شد .
ایشان در سال 1324 خورشیدی به واسطه حاکمیت نظام خفقانبار ارباب رعیتی و رهایی از ستم مالکین منطقه جویم به گراش مهاجرت نمود و تا پایان عمر در آنجا ماندگار گردید . مسافرتهای مکرر وی به بحرین و مشهد جهت زیارت و تبلیغ فرهنگ والای تشیع نشانه عشق بیانتهای او به اهل بیت عصمت و طهارت است . سرانجام در 30 دی ماه 1358 در سن 57 سالگی به واسطه بیماری دیابت به ملکوت اعلی پیوست و در بقعه پیر پنهان آرام گرفت .
کرامتاله تقوی پژوهشگر و محقق جویمی در این همایش طی سخنانی اظهار داشت :
«پردازش زوایای گوناگون زندگانی پربرکت فقیه مجتهد و ادیب دانشمند شیخ علیاصغر رحمانی رحمتالله علیه به دهها و بلکه صدها گفتار و نوشتار نیاز دارد . بنده در همین راستا و ضمن اعتراف به قصور و کوتاهی خویش از سال 1378 تا کنون تنها توانستهام در کتابهای «شاعران بخش جویم» ، «بزرگان جویم» ، «تاریخ مفصل لارستان» و چند نشریه دیگر گوشهای از زندگانی ایشان و پدر بزرگوارش آیتالله حاج ملا علینقی رحمانی به رشته تحریر کشم .
اخیراً و به مناسبت همین همایش مقالهای با نام «نگاهی به دیوان اشعار مرحوم شیخ علیاصغر رحمانی» نوشتهام که در آن ضمن نگاهی گذرا به زندگینامه آن بزرگوار با مطابقت نخستین نسخه دستنویس دیوان اشعار رحمانی با نسخه چاپ شده دیوان تحت نام «سرود آفتاب» اشعار چاپ نشده ایشان را شناسایی و ثبت نمایم . شناخت شاعران مورد علاقه رحمانی و برادر مهترش مرحوم علیاکبر رحمانی از دیگر نکات مورد پردازش این پژوهش به شمار میآید ، باشد که با این کار کوچک گوشهای از شخصیت گونهگون آن مرد بزرگ نمایان سازیم و برای دقایقی آن درخشان ماه در محاق را به تماشا نشینیم .
بنده هر گاه به حضور منور آیتالله سیدحسین نسابه مشرف میشوم ، وی با بیان خاطرهای از دوستیهای خویش با مرحوم رحمانی ، گوشهای از فضایل ناگفته آن بزرگمرد را نمایان میسازد . به یاد دارم در مجلسی با حضور دوستان پس از دیدن تمثال مبارک مرحوم شیخ علیاصغر رحمانی فرمودند «پس از وفات رحمانی تا کنون هیچ کس نتوانسته جای خالی ایشان را برای ما و حضرت آقا سیدعبدالعلی آیتاللهی پر نماید .»
امیدوارم دانشمند گرانمایه ، شاعر فاضل و ادیب وارسته استاد صادق رحمانی ادامه دهنده راه پدر باشند .»
تقوی سخنان خویش را با خواندن قصیدهای از مرحوم شیخ علیاصغر رحمانی به پایان آورد :
«من ز همگنان جمله سابقم ، در مقوله خویش صادقم
چون بشیر دادار عاشقم ، شاعری شعارم در این روان
شاعر ار چه بوده است بیعدد ، نظمشان فزون از هزار و صد
بهر سیم و زر بوده در صدد ، یا پی صله از بَر کسان
به قسـم حق شاد و قانعم ، نــی حریص و خودبین و طامعم
مــادح ژیان شیر قامعم ، بنده علی میــــر مومـــنان
آن علی که حق خواندش ولـی ، سِرّ مختفی در بَـرش جلـی
مینخوانمش من خدا ولی ، دانمش خدیو و خدایگان»
آنگاه حاج علیمحمد صباغی رئیس انجمن شاعران و نویسندگان بخش جویم ضمن ابراز مباهات از این که شیخ علیاصغر رحمانی و پدرانش همگی جویمی بودهاند و بخش مهمی از زندگانی خویش را در جویم گذراندهاند کما اینکه آرامگاه آیتالله ملا علینقی رحمانی در شرفویه میباشد ، افزود : مهاجرت رحمانی از جویم به گراش و اقامت ایشان در این شهر تا پایان عمر میتواند مایه تحکیم دوستیهای دیرینه جویم و گراش باشد . وی با خواندن قطعه شعری زیبا از سرودههای خود به همایش روح تازهای بخشید . متن قصیده صباغی در ثنای رحمانی چنین است :
«بود رحمــانی به جویم عالــمی پرهیزگـار هم فقیه و شاعــر و اندیشمندی با وقار
بود اهل طاعــت و «اهلی» تخلص مینمـود کـــار او تدریس قرآن و ثنای کردگــار
منبـــر و بحث و خطابــه بــود او را دایماً کـــار او ارشاد مردم بود در لیــل و نهار
در گــراش افکند او رحـل اقامت بعدهـــا مثل پیغمبـــر مر او را هجرتی شد برقرار
گر چه عمرش بود کوتاه لیک حاصل پر بهار هست فرزنـد برومندی مر او را یادگـــار
بعد عمــری پاکبـازی در دی پنجاه و هشت دعوت حق را اجــابت کـرد مرد کامــگار
از خـدا خواهــم شود محشور با آل علــی گفت صباغی که جویم گشت بهرش داغدار
6 صبح سه شنبه« 19/9/92»
در پایان این مراسم با اهدای لوح تقدیر از مجریان این همایش و دارندگان خطبه و مقاله و شعر حول شخصیت مرحوم شیخ علیاصغر رحمانی تقدیر به عمل آمد . گفتنی است همایش «مردان حقیقت» هر هشت ماه یک بار در تقدیر از شخصیتهای علمی و فرهنگی و مذهبی شهرستان گراش برگزار میشود .
برای دیدن تصاویری از این همایش به ادامه مطلب بروید
کرامت اله تقوی در حال سخنرانی در همایش بزرگداشت مرحوم شیخ علی اصغر رحمانی
علی محمد صباغی در حال شعر خوانی در همایش بزرگداشت مرحوم شیخ علی اصغر رحمانی
( به ترتیب از راست به چپ ) کرامت اله تقوی، علی محمد صباغی و مهدی رضایی در حال فاتحه خوانی بر مزار مرحوم شیخ علی اصغر رحمانی
علی محمد صباغی در حال دریافت لوح تقدیر در همایش بزرگداشت مرحوم شیخ علی اصغر رحمانی
(به ترتیب از چپ به راست ) کرامت اله تقوی، صادق رحمانی، مش رجب خادم بیت حضرت آقای آیت اللهی (ره) و مهدی رضایی
نوشتن دیدگاه